Erdoğan, Şiwan Perver ve Barzani’yi ağırladığı o muhteşem Diyarbakır mitinginden sonra seçim meselesini bitirmiştir diye düşünmüştüm. Çünkü rakiplerinin böyle bir perspektifi yok. Yeniyi ve değişimi hala o temsil ediyor, istediğini çok kolay alacak.

Öyle kolay olmadı. Muhalefetin perspektifsizliğini sezen Hoca, elinde ne kumpas malzemesi varsa önlerine döktü, buyurun dedi kullanın. Onlar da onu kullandılar tepe tepe, yine sıfır vizyon. Bunları kullanmayan Kürtler oldu bir, sakin durdular. Belki geleceğin muhalefetini onlar oluşturur.

Halk yaygarayı dinlemedi bu sefer. Çekip gideceğini, ülkeyi ve halkı darbecilere teslim edeceğini düşünenler yanıldılar. Halk tamda bu nedenle yanılmadı. Arkandayız dedi, sende bizi kurda kuşa yem etme.

Demokrasiye inananlar açısından bu, tartışmasız bir zaferdir, kuşku yok. İnanmayanlara söyleyebileceğim de bir şey yok. Erdoğan’ın yerinde Kılıçdaroğlu olsaydı üç ay önce düşürürlerdi hükümeti. Ben o noktada Kılıçdaroğlu’nun yanında olurdum hiç kuşkunuz olmasın.

17 Aralık operasyonunun ardından halledilmesi gereken iki şey çıktı ortaya.

1. Yolsuzluk meselesi. Başbakana düşen ilk görev kendisini ve partisini yargı önünde aklaması. Bu nereden çıktı ve gerçekten kim ne yaptı? Bu aydınlatılmazsa kötü ve yıpratıcı bir leke olarak kalacak. Bununla yaşanmaz.

2. Paralel yapılanma. Nasılda felaket bir gizli örgütmüş devletin içinde. Hakimi-Savcısı-Polisiyle. Bunlarda yargı önüne çıkarılmalı bir bir. Özgür ve hukuktan anlayan savcı ve hâkimlerimizde vardır herhalde. Örgütün savcıları bir hâkim karşısına çıksınlar da nasıl oluyormuş zanlı olmak anlasınlar bir.

Çeşitli internet olanakları nedeniyle benimde facebook arkadaşlarım var ve onların bu süreçte neler düşündüğünü öğrenme fırsatım oldu-oluyor. Çoğu Çerkes, bir iki kişi hariç hepsi laik kesimden. Hemen hepsi Tayyip düşmanı. Seçim meçim umurlarında değil. Ömer Laçiner ‘’Halk eğer büyük bir çoğunlukla bunları seçerse yine, demokrasi dışı yöntemleri düşünmek gerekir’’ demiş. Benim çoğu arkadaşımın duygularını dille getirmiş. Ben bu arkadaşlarımın arasında ‘pavyona düşmüş aile kızı’ pozisyonundayım anlayacağınız, Ahmet Altan’ın Oya Baydar’a dediği gibi. Öte yandan bir tek bile Ak partili arkadaşım yok. İşim zor gördüğünüz gibi.

Neyse.

Ülkede değişimin ve gelişimin dinamizmi Dindarlarla Kürtlerdir diye düşünenlerdenim ben, diğerleri eskiyi savunuyor. Çoğu arkadaşımın dindarlardan nefret ettiği kesindi de, meğer Kürtlerde umurlarında değilmiş, öyle anlaşılıyor. Sıkıntı tabi. Epey bir akıl da alıyorum sağdan soldan, sağolsunlar.

Sivili savunuyorum ben, silahı, hileyi, kumpası değil. Sadece bu.

CARI.